Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007


Οι Ινδιάνοι Σιού τα ήθελαν πολύ αυτά τα Όσκαρ. Εκατόν πενήντα απ' αυτούς έπαιξαν στο "Χορεύοντας με τους λύκους" του Κέβιν Κόστνερ και στη βράβευσή της έβλεπαν την έστω και τόσο καθυστερημένη δικαίωσή τους. Η λευκή Αμερική προσπαθεί με επτά βραβεία να ξεπλύνει έναν αιώνα καταπίεσης. Αλλά οι Ινδιάνοι αρχίζουν να κινούνται, αποκτούν αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό και στην τελευταία απογραφή, ο αριθμός των Αμερικανών που δήλωσαν ότι ανήκουν στην Ινδιάνικη φυλή τριπλασιάστηκε, φτάνοντας τα 1,8 εκατομμύρια. Οι Ινδιάνοι στην επαφή τους με τους Ευρωπαίους προσβλήθηκαν από επιδημίες και πέθαναν κατά χιλιάδες. Τους υπόλοιπους τους εξολόθρευσαν τα "χλωμά πρόσωπα" για να αρπάξουν τη γη τους. Μετά τις νίκες τους στο πεδίο μάχης, οι λευκοί έκλεισαν τους Ινδιάνους σε γκέτο, τους χορήγησαν μια ψευτοαυτονομία και στη συνέχεια επιτέθηκαν σ' αυτό που τους ενοχλούσε περισσότερο: τη γλώσσα, τις συνήθειες, τον πολιτισμό τους. Έβαλαν τα παιδιά τους σε σχολεία όπου τους απαγόρευσαν να μιλάνε τη γλώσσα τους. Στα χωριά τους μπορούσαν να γυρνούν μόνο μια εβδομάδα το χρόνο. Καθετί που είχε σχέση με την Ινδιάνικη κουλτούρα η τις θρησκείες τους απαγορεύτηκε αυστηρά. Όλοι οι άντρες διατάχθηκαν να κόψουν τα μαλλιά τους και όσοι αρνήθηκαν, ανέλαβε να τους πείσει ο στρατός... Οι Ινδιάνοι αμύνονται σήμερα σε δύο μέτωπα. Υπερασπίζονται τη γη τους, όπου βρίσκεται το 55% των κοιτασμάτων ουρανίου και το ένα τρίτο των αποθεμάτων άνθρακα. Συνασπίζονται για να προστατεύσουν την κουλτούρα τους, κατά τα πρότυπα των μαύρων. Υπάρχει μια επιστροφή στους χορούς τους, στη μουσική τους, στη διδασκαλία των Ινδιάνικων γλωσσών. Στη δύση του αιώνα, οι Ινδιάνοι αποκτούν τουλάχιστον το δικαίωμα να προβάλλεται το αληθινό τους πρόσωπο.[pathfinder]

Δεν υπάρχουν σχόλια: